Թուրքիայում Էրդողանի վարչակազմի անկումը էական ազդեցություն կարող է ունենալ տարածաշրջանային զարգացումների վրա։
Քեմալիստները և էրդողանականները կամ, ավելի ճիշտ, հակաքեմալիստները խոր հակասություն ունեն, և դա նոր չէ։ Էրդողանի իշխանության գալու հենց առաջին օրից սկսվել է արշավ Թուրքիայի ներկայիս հանրապետության հիմնադիր Մուսթաֆա Քեմալ Աթաթուրքի և նրա հետևորդների դեմ։ Ներկայիս Թուրքիայի շատ բնակավայրերում անգամ Աթաթուրքի կիսանդրիներն են ապամոնտաժվել, արձանների մերձակա տարածքները օտարվել են շինարարություն կատարելու նպատակով, ինչի հետևանքով ստվերվել են արձանները: Բազմաթիվ են դրվագները, որ Էրդողանն ամեն ինչ արել է, որպեսզի Աթաթուրքի պաշտամունքի մակարդակը իջեցվի, փոխարենը բարձրանա իրենը։ Էրդողանը մշտապես հանդես է գալիս Օսմանյան կայսրության վերականգման թեզով՝ կարմիր թելով անցկացնելով այն միտքը, որ Աթաթուրքն է մեղավոր եղել, որ Օսմանյան կայսրության սահմաններով չեն հիմնվել ներկայիս Թուրքիայի սահմանները։ Քեմալիստների իշխանության գալու դեպքում, բնականաբար, Հայաստանի նկատմամբ ոչինչ չի փոխվի, ինչպես նաև Թուրքիայի և ոչ մի հարևանի նկատմամբ ոչինչ չի փոխվի, բայց ագրեսիվ, նվաճողական քաղաքականության անկում կլինի։ Քեմալիստներն ավելի շատ հակված են Թուրքիան դիտարկել որպես եվրոպական երկիր՝ եվրոպական վարք ու բարքով, քան Մերձավոր Արևելքի՝ մերձավորարևելյան վարք ու բարքով:
Կարեն Հովհաննիսյան